本經與巴利《相應部》第42經第8篇的《吹海螺者經》內容完全相同。這篇經文在十年前即2005年我就已經翻譯過了,但當時還不成熟,總覺得在翻譯的表達上仍不盡完美,直至十年後在八關齋戒的今天又重新翻譯了一遍,依然覺得相當的感動。

    一個人的一生中又能有幾個十年?回顧這十年當中,發生了很多事。但我真的很慶幸在芸芸蒼生中能有幸受到了「法」的庇護,一路走來甚是平安與喜樂。

    無上甚深微妙法,百千萬劫難遭遇;我今見聞得受持,願解如來真實義。

    善哉~善哉~善哉~感恩世尊的出世!~感恩法的庇護!~感恩僧伽福田能讓我植福!~

    當惡業成熟時,除了自己獨自承受以外,並沒有消惡業的方法。所以多聞有正見的佛弟子絕不會上江湖術士或通靈人的當,去花冤枉錢辦法會消災。

    在佛法裡,想要使過去前生的惡業不成熟的方法,大體上可歸納出兩種:一、修持無量的慈悲喜捨,以無量的善業沖淡過往的惡業,雖善惡不能相抵,但卻能讓我們在今生使過往的重惡報提前輕受,甚至使過去的惡業沒有適當的因緣成熟,可參考《中阿含經》之《鹽水喻經》;二、就是般無餘涅槃。因為既然沒有了下一生,惡業也無處可成熟。

    本經難能可貴之處在於佛陀告訴我們: 凡人造業不是絕對「必定」受報,否則人就沒有解脫的可能性,梵行也將失去了意義。

    佛陀在本經中還告訴我們四無量心的功德不可思議,除了我們常聽到的十一種利益以外,當心與慈愛相應,並勤加修習慈心,多多修習慈心,那麼我們過去所犯的有限殺生惡業,將無法與無量的慈心相抗衡,殺生的惡業也將無法成熟現前,無法將此人拖引入地獄,也不會讓此人墮入惡道;同樣情形,悲心可以對治偷盜的惡業,因為有限的偷盜惡業無法與無量悲心抗衡;喜心可以對治邪淫的惡業,因為有限的邪婬惡業無法與無量的喜心抗衡;捨心可對治妄語,因為有限的妄語惡業無法與無量捨心抗衡。

    就算惡業已成熟,但因為我們培育了成熟又穩固的四無量心,所以必將有雄厚的承受力,能坦然、平靜地去面對過去惡業的風暴來襲,一如《鹽水喻》中國王偷羊的例子,可還得輕鬆,還得自在,還得沒煩又沒惱。

    願以此譯介經文的微薄功德,迴向給母親、先父、諸法友、一切龍天護法善神(尤其是毘沙門天王Kuvera Vessavaa),願大家平安、健康、喜樂、富裕,速證解脫。

    再願我世世生生不論在世間的學問或技藝上,或出世的解脫道上,都不遇惡知識、惡友或惡眷屬;常遇善知識、善友、善眷屬圍繞、扶持、提攜、幫助。並願我生生世世正見具足。

選譯自《雜阿含經》第九百一十六篇

喬正一白話譯於西元2005/9/11八關齋戒日

重譯於西元2015/12/18農曆11月初八之八關齋戒日

    我是這樣聽聞的:

    那是佛陀暫時住在古印度的那羅村落中一處好衣菴羅園林發生的事。

    有一次,有一位姓刀師的村長,他是裸形外道尼揵派的弟子,他來到佛陀的面前,向佛陀頂禮後,便坐在一旁。

    世尊問村長:「你想要跟我討論什麼?」

    村長說:「我的老師尼揵若提子說:『若有人造了殺業,一定會墮入地獄中。因為時時行殺業的緣故,所以會墮入地獄;其他如犯偷盜、邪淫、妄語的人也是一樣。』」

    佛陀說:「如果真的像你的老師尼揵若提子所說的那樣,那麼恐怕就沒有眾生會墮入地獄了。村長!你覺得怎樣?到底有誰或那些眾生是每一分每一秒都心存殺生之念呢?他們在什麼時候心中是沒有殺念的?…..又是誰會分分秒秒都心存妄語?他們在什麼時候心中沒有妄語之念?」

    村長回答:「世尊!大部分的人不論是在白天或夜晚,有時難免會有些許殺念而殺害小生物,….乃至有時心存妄語而說些小妄語;但平時大部分的時間心中是沒有殺念的,乃至妄語之念。」」

    「既然這樣的話,那豈不是沒有人會墮入地獄裡了嗎?村長啊!你的老師從開始修行,他在冥想中像瞎子摸象一樣看到了殘垣片段的生死現象,便主觀地推測出:『凡是只要常行殺生,就一定會下地獄;其他如犯偷盜、邪婬、妄語的人也是一樣的情形。』而他的學生倘若相信其說,認為:『我過去也曾做過殺生、偷盜、邪淫、妄語等惡行,如此一來我沒救了,我沒希望了,我一定會下地獄。』

    而他的弟子們如果也相信他的說法,就會認為:『哎呀!~~~我以前也犯過錯,曾心存殺生、偷盜、邪淫、妄語,看來我是沒有希望了,我的來生一定會墮入地獄~~嗚呼哀哉~~。』他的弟子認為自己沒救了,抱持著這種觀念,一直不捨棄或改變。他們認為反正一定會下地獄,於是便自暴自棄,不厭棄以前所造的惡業,也不反思己過;在未來,他將繼續作賤自己,仍不捨棄殺生,….乃至妄語的惡行。

    如此一來這些弟子便無成就意(心)解脫及慧解脫之可能。這就是謗聖邪見,又因為邪見的緣故,死後便果真轉生至惡趣地獄之中。

    就是這樣,村長,有因、有緣之故所以眾生有煩惱;有因、有緣之故眾生造作煩惱業。

    村長,如來、應供、等正覺、明行足、善逝、世間解、無上士調御丈夫、天人師、佛、世尊(註:皆是佛的別稱)出現於世間,常因憐憫眾生之故而呵責殺生之罪咎,讚歎不殺之功德;呵責偷盜、邪婬、妄語等罪咎,讚歎不盜、不婬、不妄語等功德。常以此法,教化所有的學生呵責殺生,讚歎不殺,乃至呵責妄語,讚歎不妄語。如來的學生便會心想:『我從過去以來,因愚癡無慧,有心殺生,因此之故,我今自深悔責。雖不能令過去所犯的惡行一筆勾消,但因悔責之故,於今後將遠離殺生,乃至遠離盜、邪淫、妄語等惡行,如此我將有心解脫及慧解脫成就的可能』

    因此他不會去毀謗賢聖,而正見成就,以正見因緣之故,得以轉生善趣天上。

    就是這樣,村長,有因、有緣使眾生所造的惡業及煩惱得以淨化。

    村長,這位多聞聖弟子如是學習,便能隨時於白天或夜晚都念念分明去觀察自己的心中有無殺生之念(包括偷盜、邪淫、妄語、兩舌、惡口、綺語),一旦發現有心殺生,便立即深自悔責;若心無殺念,便無怨無憎,心生隨喜,隨喜之後,歡喜生,歡喜之後,心猗息(平靜),心猗息(平靜)後,心生樂受,生樂受後,則心止定(禪定),心止定後,這位聖弟子的心便與慈心相應,沒有怨恨,也沒有嫉妒,也沒有瞋恚,廣大無量,將慈念遍滿於某一方向的一切眾生,安住於慈心;接著將慈心擴及第二個方向、第三個方向的所有眾生,甚至擴及於四方、四維、上、下所有一切世間的眾生,心與慈相應,沒有一絲絲的怨恨與嫉妒,也沒有一絲絲的瞋恚,廣大無量。如果勤加修習將慈心充滿諸方所有眾生,便能獲得正定。」

    接著,世尊以指甲撥起地上的一些沙土,問刀師村長:「怎麼樣?村長,你覺得是我指甲上的沙土多?還是這大地上的塵土多?」

    村長回答:「世尊指甲上的沙土實在太少了,無法與大地上無量無數的塵土相比。」

    佛陀說:「就如同我指甲上的這些沙土,無法與大地上的無量塵土相比。當心與慈愛相應,並勤加修習慈心,多多修習慈心,那麼此人過去所犯的有限殺生惡業,就如我指甲上的沙土一般,無法與無量的慈心抗衡,殺生惡業將無法現前,無法將此人拖引入地獄,也不會讓此人墮入惡道;同樣情形,悲心可以對治偷盜的惡業,因為有限的偷盜惡業無法與無量悲心抗衡;喜心可以對治邪淫的惡業,因為有限的邪婬惡業無法與無量的喜心抗衡;捨心可對治妄語,因為有限的妄語惡業無法與無量捨心抗衡。」 

    佛陀說到這裡時,刀師村長已遠塵離垢,得法眼淨(註:初果)。村長已見法、得法、覺法、知法、深入於法,遠離所有疑惑,不再跟隨其他信仰,於正法.、律之中獲得平安,沒有恐懼,便從座位起身,整理好衣服,右膝跪在地上,合掌對佛陀宣誓:「我已得度,世尊,我願一生一世歸依佛、歸依法、歸依比丘僧,做一位在家佛弟子。

    世尊,譬如有人想尋找燈明,竟然拿馬的尾巴,以為那是燈炷,想以吹氣令其點燃,但終究無法獲得光明,只是徒勞無功而已。我也是如此,想求智慧,竟然去跟從那些愚癡的尼揵外道學習錯誤的方法,徒自勞苦,一事無成,到頭來仍是不得智慧。

    所以我現再次宣告歸依佛、歸依法、歸依僧,從今以後,對於那些愚癡不善不智的尼揵外道,不再信仰,不再敬愛,從今起遠離他們。

    因此之故,我現第三次宣告歸依佛、歸依法、歸依僧,今生今世,做一位在家佛弟子,學習淨化自心。」

    刀師村長接受佛陀的教導後,心中生起歡喜,頂禮佛陀後便離去。

原文/

雜阿含916

  如是我聞:
  一時,佛住那羅聚落好衣菴羅園中。
  時,有刀師氏聚落主,尼揵弟子,來詣佛所,稽首禮足,退坐一面。
  爾時,世尊告聚落主:
  「欲何所論?尼揵若提子為何所說?」
  聚落主言:
  「彼尼揵若提子說:殺生者,一切皆墮泥梨中,以多行故,則將至彼,如是,盜、邪婬、妄語皆墮泥犁中,以多行故,則將至彼。」
  佛告聚落主:
  「若如尼犍若提子說:『殺生者墮泥犁中,以多行故而往生彼。』者,則無有眾生墮泥犁中。
  聚落主!於意云何?何等眾生於一切時有心殺生?復於何時有心不殺生?……乃至何時有心妄語?何時有心不妄語?」
  聚落主白佛言:
  「世尊!人於晝、夜,少時有心殺生,……乃至少時有心妄語;而多時不有心殺生……乃至妄語。」
  佛告聚落主:
  「若如是者,豈非無有人墮於泥犁中耶?如尼揵所說:『有人殺生者,一切墮泥犁中,多習行者,將往生彼;……乃至妄語亦復如是。』
  聚落主!彼大師出興于世,覺想籌量,入覺想地,住於凡夫地,自辯所說,隨意籌量,為諸弟子作如是說法,言:『殺生者,一切皆墮泥犁中,多習行將往生彼;……乃至妄語亦復如是。』
  彼諸弟子若信其說,言:『我大師知其所知,見其所見,能為弟子作如是說:「若殺生者,一切皆墮泥犁中,多習行故,將往生彼。」我本有心殺生、偷盜、邪淫、妄語,當墮泥犁中。』得如是見,乃至不捨此見,不厭彼業,不覺彼悔,於未來世不捨殺生,……乃至不捨妄語。
  彼意解脫不滿足、慧解脫亦不滿足;意解脫不滿足、慧解脫不滿足故,則為謗聖邪見;邪見因緣故,身壞命終生惡趣、泥犁中。
  如是,聚落主!有因有緣眾生煩惱,有因有緣眾生業煩惱。
  聚落主!如來、應、等正覺、明行足、善逝、世間解、無上士調御丈夫、天人師、佛、世尊出興於世,常為眾生呵責殺生,讚歎不殺;呵責偷盜、邪淫、妄語,讚歎不盜、不婬、不妄語,常以此法化諸聲聞,令念樂信重,言:『我大師知其所知、見其所見,呵責殺生,讚歎不殺,……乃至呵責妄語,讚歎不妄語,我從昔來,以愚癡無慧,有心殺生,我緣是故,今自悔責,雖不能令彼業不為,且因此悔責故,於未來世得離殺生,……乃至得離盜、婬、妄語,亦得滿足正意解脫,滿足慧解脫;意解脫、慧解脫滿足已,得不謗賢聖正見成就;正見因緣故,得生善趣天上。』
  如是,聚落主!有因有緣眾生業煩惱清淨。
  聚落主!彼多聞聖弟子作如是學,隨時晝夜觀察所起,少有心殺生,多有心不殺生,若於有心殺生,當自悔責:不是、不類;若不有心殺生,無怨、無憎,心生隨喜;隨喜已,歡喜;生歡喜已,心猗息;心猗息已,心受樂;受樂已,則心定;心定已,聖弟子心與慈俱,無怨、無嫉、無有瞋恚,廣大無量,滿於一方正受住;二方、三方、……乃至四方、四維、上下,一切世間心與慈俱,無怨、無嫉、無有瞋恚,廣大無量,善修習充滿諸方,具足正受住。」
  爾時,世尊以爪甲抄少土,語刀師氏聚落主言:
  「云何聚落主!我爪甲土多,大地為多?」
  聚落主白佛言:
  「世尊爪甲土少少耳,大地土無量無數。」
  佛告聚落主:
  「如甲上之土甚少,大地之土其數無量,如是,心與慈俱,修習、多修習,諸有量業者如甲上土,不能將去、不能令住。
  如是,偷盜對以悲心,邪婬對以喜心,妄語對以捨心,不得為比。」
  說是語時,刀師氏聚落主遠塵、離垢得法眼淨。
  聚落主見法、得法、覺法、知法、深入於法,離諸狐疑,不由於他、不隨於他,於正法律得無所畏,從坐起,整衣服,右膝著地,合掌白佛:
  「我已度,世尊!已越,世尊!我今歸佛、歸法、歸比丘僧,盡其壽命為優婆塞。
  世尊!譬如:士夫欲求燈明,取其馬尾以為燈炷,欲吹令然,終不得明,徒自疲勞,燈竟不然,我亦如是,欲求明智,於諸愚癡尼揵子所,愚癡習近、愚癡和合、愚癡奉事,徒自勞苦,不得明智,是故,我今重歸依佛、歸法、歸僧,從今以去,於彼尼揵愚癡、不善、不辯者所,少信、少敬、少愛、少念,於今遠離,是故,我今第三歸佛、歸法、歸僧、……乃至盡壽為優婆塞,自淨其心。」
  時,刀師氏聚落主聞佛所說,歡喜、隨喜,作禮而去。

巴利語經文
SN.42.8/ 8. Saṅkhadhamasuttaṃ
   360. Ekaṃ samayaṃ bhagavā nāḷandāyaṃ viharati pāvārikambavane. Atha kho asibandhakaputto gāmaṇi nigaṇṭhasāvako yena bhagavā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinnaṃ kho asibandhakaputtaṃ gāmaṇiṃ bhagavā etadavoca– “kathaṃ nu kho, gāmaṇi, nigaṇṭho nāṭaputto sāvakānaṃ dhammaṃ desetī”ti? “Evaṃ kho, bhante, nigaṇṭho nāṭaputto sāvakānaṃ dhammaṃ deseti– ‘yo koci pāṇaṃ atipāteti, sabbo so āpāyiko nerayiko, yo koci adinnaṃ ādiyati, sabbo so āpāyiko nerayiko yo koci kāmesu micchā carati, sabbo so āpāyiko nerayiko, yo koci musā bhaṇati sabbo, so āpāyiko nerayiko. Yaṃbahulaṃ yaṃbahulaṃ viharati, tena tena nīyatī’ti. Evaṃ kho, bhante, nigaṇṭho nāṭaputto sāvakānaṃ dhammaṃ desetī”ti. “‘Yaṃbahulaṃ yaṃbahulañca, gāmaṇi, viharati, tena tena nīyati’, evaṃ sante na koci āpāyiko nerayiko bhavissati, yathā nigaṇṭhassa nāṭaputtassa vacanaṃ”.
   “Taṃ kiṃ maññasi, gāmaṇi, yo so puriso pāṇātipātī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, katamo bahutaro samayo, yaṃ vā so pāṇamatipāteti, yaṃ vā so pāṇaṃ nātipātetī”ti? “Yo so, bhante, puriso pāṇātipātī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, appataro so samayo yaṃ so pāṇamatipāteti, atha kho sveva bahutaro samayo yaṃ so pāṇaṃ nātipātetī”ti. “‘Yaṃbahulaṃ yaṃbahulañca, gāmaṇi, viharati tena tena nīyatī’ti, evaṃ sante na koci āpāyiko nerayiko bhavissati, yathā nigaṇṭhassa nāṭaputtassa vacanaṃ”.
   “Taṃ kiṃ maññasi, gāmaṇi, yo so puriso adinnādāyī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, katamo bahutaro samayo, yaṃ vā so adinnaṃ ādiyati, yaṃ vā so adinnaṃ nādiyatī”ti. “Yo so, bhante, puriso adinnādāyī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya appataro so samayo, yaṃ so adinnaṃ ādiyati, atha kho sveva bahutaro samayo, yaṃ so adinnaṃ nādiyatī”ti. “‘Yaṃbahulaṃ yaṃbahulañca, gāmaṇi, viharati tena tena nīyatī’ti, evaṃ sante na koci āpāyiko nerayiko bhavissati, yathā nigaṇṭhassa nāṭaputtassa vacanaṃ”.
   “Taṃ kiṃ maññasi, gāmaṇi, yo so puriso kāmesumicchācārī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, katamo bahutaro samayo, yaṃ vā so kāmesu micchā carati, yaṃ vā so kāmesu micchā na caratī”ti? “Yo so, bhante, puriso kāmesumicchācārī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, appataro so samayo yaṃ so kāmesu micchā carati, atha kho sveva bahutaro samayo, yaṃ so kāmesu micchā na caratī”ti. “‘Yaṃbahulaṃ yaṃbahulañca, gāmaṇi, viharati tena tena nīyatī’ti evaṃ sante na koci āpāyiko nerayiko bhavissati, yathā nigaṇṭhassa nāṭaputtassa vacanaṃ”.
   “Taṃ kiṃ maññasi, gāmaṇi, yo so puriso musāvādī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya, katamo bahutaro samayo, yaṃ vā so musā bhaṇati, yaṃ vā so musā na bhaṇatī”ti? “Yo so, bhante puriso musāvādī rattiyā vā divasassa vā samayāsamayaṃ upādāya appataro so samayo, yaṃ so musā bhaṇati, atha kho sveva bahutaro samayo, yaṃ so musā na bhaṇatī”ti. “‘Yaṃbahulaṃ yaṃbahulañca, gāmaṇi, viharati tena tena nīyatī’ti, evaṃ sante na koci āpāyiko nerayiko bhavissati, yathā nigaṇṭhassa nāṭaputtassa vacanaṃ”.
   “Idha, gāmaṇi, ekacco satthā evaṃvādī hoti evaṃdiṭṭhi – ‘yo koci pāṇamatipāteti, sabbo so āpāyiko nerayiko, yo koci adinnaṃ ādiyati, sabbo so āpāyiko nerayiko, yo koci kāmesu micchā carati, sabbo so āpāyiko nerayiko, yo koci musā bhaṇati, sabbo so āpāyiko nerayiko’ti. Tasmiṃ kho pana, gāmaṇi, satthari sāvako abhippasanno hoti. Tassa evaṃ hoti– ‘mayhaṃ kho satthā evaṃvādī evaṃdiṭṭhi– yo koci pāṇamatipāteti, sabbo so āpāyiko nerayikoti. Atthi kho pana mayā pāṇo atipātito, ahampamhi āpāyiko nerayikoti diṭṭhiṃ paṭilabhati. Taṃ, gāmaṇi, vācaṃ appahāya taṃ cittaṃ appahāya taṃ diṭṭhiṃ appaṭinissajjitvā yathābhataṃ nikkhitto evaṃ niraye. Mayhaṃ kho satthā evaṃvādī evaṃdiṭṭhi– yo koci adinnaṃ ādiyati, sabbo so āpāyiko nerayikoti. Atthi kho pana mayā adinnaṃ ādinnaṃ ahampamhi āpāyiko nerayikoti diṭṭhiṃ paṭilabhati. Taṃ, gāmaṇi, vācaṃ appahāya taṃ cittaṃ appahāya taṃ diṭṭhiṃ appaṭinissajjitvā yathābhataṃ nikkhitto evaṃ niraye. Mayhaṃ kho satthā evaṃvādī evaṃdiṭṭhi– yo koci kāmesu micchā carati, sabbo so āpāyiko nerayiko’ti. Atthi kho pana mayā kāmesu micchā ciṇṇaṃ. ‘Ahampamhi āpāyiko nerayiko’ti diṭṭhiṃ paṭilabhati. Taṃ, gāmaṇi, vācaṃ appahāya taṃ cittaṃ appahāya taṃ diṭṭhiṃ appaṭinissajjitvā yathābhataṃ nikkhitto evaṃ niraye. Mayhaṃ kho satthā evaṃvādī evaṃdiṭṭhi– yo koci musā bhaṇati, sabbo so āpāyiko nerayikoti. Atthi kho pana mayā musā bhaṇitaṃ. ‘Ahampamhi āpāyiko nerayiko’ti diṭṭhiṃ paṭilabhati. Taṃ, gāmaṇi, vācaṃ appahāya taṃ cittaṃ appahāya taṃ diṭṭhiṃ appaṭinissajjitvā yathābhataṃ nikkhitto evaṃ niraye.
   “Idha pana, gāmaṇi, tathāgato loke uppajjati arahaṃ sammāsambuddho vijjācaraṇasampanno sugato lokavidū anuttaro purisadammasārathi satthā devamanussānaṃ buddho bhagavā. So anekapariyāyena pāṇātipātaṃ garahati vigarahati, ‘pāṇātipātā viramathā’ti cāha. Adinnādānaṃ garahati vigarahati, ‘adinnādānā viramathā’ti cāha. Kāmesumicchācāraṃ garahati, vigarahati ‘kāmesumicchācārā viramathā’ti cāha. Musāvādaṃ garahati vigarahati ‘musāvādā viramathā’ti cāha. Tasmiṃ kho pana, gāmaṇi, satthari sāvako abhippasanno hoti. So iti paṭisañcikkhati– ‘bhagavā kho anekapariyāyena pāṇātipātaṃ garahati vigarahati, pāṇātipātā viramathāti cāha. Atthi kho pana mayā pāṇo atipātito yāvatako vā tāvatako vā. Yo kho pana mayā pāṇo atipātito yāvatako vā tāvatako vā, taṃ na suṭṭhu, taṃ na sādhu. Ahañceva kho pana tappaccayā vippaṭisārī assaṃ. Na metaṃ pāpaṃ kammaṃ akataṃ bhavissatī’ti. So iti paṭisaṅkhāya tañceva pāṇātipātaṃ pajahati. Āyatiñca pāṇātipātā paṭivirato hoti. Evametassa pāpassa kammassa pahānaṃ hoti. Evametassa pāpassa kammassa samatikkamo hoti.
   “‘Bhagavā kho anekapariyāyena adinnādānaṃ garahati vigarahati, adinnādānā viramathāti cāha. Atthi kho pana mayā adinnaṃ ādinnaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā. Yaṃ kho pana mayā adinnaṃ ādinnaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā taṃ na suṭṭhu, taṃ na sādhu. Ahañceva kho pana tappaccayā vippaṭisārī assaṃ, na metaṃ pāpaṃ kammaṃ akataṃ bhavissatī’ti. So iti paṭisaṅkhāya tañceva adinnādānaṃ pajahati. Āyatiñca adinnādānā paṭivirato hoti. Evametassa pāpassa kammassa pahānaṃ hoti. Evametassa pāpassa kammassa samatikkamo hoti.
   “‘Bhagavā kho pana anekapariyāyena kāmesumicchācāraṃ garahati vigarahati, kāmesumicchācārā viramathāti cāha. Atthi kho pana mayā kāmesu micchā ciṇṇaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā. Yaṃ kho pana mayā kāmesu micchā ciṇṇaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā taṃ na suṭṭhu, taṃ na sādhu. Ahañceva kho pana tappaccayā vippaṭisārī assaṃ, na metaṃ pāpaṃ kammaṃ akataṃ bhavissatī’ti. So iti paṭisaṅkhāya tañceva kāmesumicchācāraṃ pajahati, āyatiñca kāmesumicchācārā paṭivirato hoti. Evametassa pāpassa kammassa pahānaṃ hoti. Evametassa pāpassa kammassa samatikkamo hoti.
   “‘Bhagavā kho pana anekapariyāyena musāvādaṃ garahati vigarahati, musāvādā viramathāti cāha. Atthi kho pana mayā musā bhaṇitaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā. Yaṃ kho pana mayā musā bhaṇitaṃ yāvatakaṃ vā tāvatakaṃ vā taṃ na suṭṭhu, taṃ na sādhu. Ahañceva kho pana tappaccayā vippaṭisārī assaṃ, na metaṃ pāpaṃ kammaṃ akataṃ bhavissatī’ti. So iti paṭisaṅkhāya tañceva musāvādaṃ pajahati, āyatiñca musāvādā paṭivirato hoti. Evametassa pāpassa kammassa pahānaṃ hoti. Evametassa pāpassa kammassa samatikkamo hoti.
   “So pāṇātipātaṃ pahāya pāṇātipātā paṭivirato hoti. Adinnādānaṃ pahāya adinnādānā paṭivirato hoti. Kāmesumicchācāraṃ pahāya kāmesumicchācārā paṭivirato hoti. Musāvādaṃ pahāya musāvādā paṭivirato hoti. Pisuṇaṃ vācaṃ pahāya pisuṇāya vācāya paṭivirato hoti. Pharusaṃ vācaṃ pahāya pharusāya vācāya paṭivirato hoti. Samphappalāpaṃ pahāya samphappalāpā paṭivirato hoti. Abhijjhaṃ pahāya anabhijjhālu hoti. Byāpādappadosaṃ pahāya abyāpannacitto hoti. Micchādiṭṭhiṃ pahāya sammādiṭṭhiko hoti.
   “Sa kho so, gāmaṇi, ariyasāvako evaṃ vigatābhijjho vigatabyāpādo asammūḷho sampajāno paṭissato mettāsahagatena cetasā ekaṃ disaṃ pharitvā viharati, tathā dutiyaṃ, tathā tatiyaṃ, tathā catutthaṃ. Iti uddhamadho tiriyaṃ sabbadhi sabbattatāya sabbāvantaṃ lokaṃ mettāsahagatena cetasā vipulena mahaggatena appamāṇena averena abyāpajjena pharitvā viharati. Seyyathāpi, gāmaṇi, balavā saṅkhadhamo appakasireneva catuddisā viññāpeyya; evameva kho, gāmaṇi, evaṃ bhāvitāya mettāya cetovimuttiyā evaṃ bahulīkatāya yaṃ pamāṇakataṃ kammaṃ, na taṃ tatrāvasissati, na taṃ tatrāvatiṭṭhati.
   “Sa kho so, gāmaṇi, ariyasāvako evaṃ vigatābhijjho vigatabyāpādo asammūḷho sampajāno paṭissato karuṇāsahagatena cetasā …pe… muditāsahagatena cetasā …pe… Upekkhāsahagatena cetasā ekaṃ disaṃ pharitvā viharati, tathā dutiyaṃ, tathā tatiyaṃ, tathā catutthaṃ. Iti uddhamadho tiriyaṃ sabbadhi sabbattatāya sabbāvantaṃ lokaṃ upekkhāsahagatena cetasā vipulena mahaggatena appamāṇena averena abyāpajjena pharitvā viharati. Seyyathāpi, gāmaṇi, balavā saṅkhadhamo appakasireneva catuddisā viññāpeyya; evameva kho, gāmaṇi, evaṃ bhāvitāya upekkhāya cetovimuttiyā evaṃ bahulīkatāya yaṃ pamāṇakataṃ kammaṃ na taṃ tatrāvasissati, na taṃ tatrāvatiṭṭhatī”ti. Evaṃ vutte, asibandhakaputto gāmaṇi bhagavantaṃ etadavoca – “abhikkantaṃ, bhante, abhikkantaṃ, bhante …pe… upāsakaṃ maṃ bhagavā dhāretu ajjatagge pāṇupetaṃ saraṇaṃ gatan”ti. Aṭṭhamaṃ.